Γιατί είναι εδώ;
Από πού ήρθε;
Μα τι έχει στη βαλίτσα;

Μια ιστορία γεμάτη ελπίδα και καλοσύνη, αγάπη και τρυφερότητα για όλα τα πλάσματα που έχουν την ανάγκη μας.

Περισσότερες πληροφορίες [κοινοποίηση από elniplex.com]:
Το πλάσμα που πρωταγωνιστεί, στη Βαλίτσα του Κρις Νέιλορ-Μπαλλεστέρος, πρόλαβε να βάλει στη βαλίτσα του ένα φλιτζάνι, ένα τραπέζι, μια καρέκλα και το σπίτι του. Μα οι ντόπιοι, πολλοί από τους οποίους έχουν το χούι της καχυποψίας, της δυσπιστίας και της ξενοφοβίας, ζάρωσαν στο «ψέμα». «Λοιπόν, εγώ δεν τον εμπιστεύομαι. Πώς είμαστε σίγουροι ότι μας λέει την αλήθεια; Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να μάθουμε…»

Και του έσπασαν τη βαλίτσα. Και μαζί του έσπασαν το φλιτζάνι. Μα δεν βρήκαν ούτε καρέκλα, ούτε τραπέζι, ούτε ασφαλώς το σπίτι του. Μόνο μια φωτογραφία τσαλακωμένη που έδειχνε ένα τραπέζι, μια καρέκλα και το σπίτι του, πίσω, σε εκείνο που αποκαλείς πατρίδα. Όχι, δεν τους έλεγε ψέματα ο παράξενος ξένος… Είχε ταξιδέψει θάλασσες, πέρασε κύματα με τη βαλίτσα σα σωσίβιο. Τα έβλεπε τώρα στον ύπνο του, καθώς «στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα, σαν ξένος σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος»*. Θα βρεθεί τρόπος συνεννόησης μεταξύ τους;

Με πόση απλότητα και σύνεση στις λέξεις παρουσιάζεται ο ξένος, πόσο παρασταστικά φωτίζονται οι καχύποπτοι ντόπιοι και πόσο ευρηματικά -στο όνειρο ενός κουρασμένου ύπνου- ξεπροβάλλει το παρελθόν του πρόσφυγα, η ζωή του στον παλιό τόπο και το ταξίδι του στη νέα γη.